Ikoniczne postacie

Ryszard Lwie Serce.

Ryszard I Lwie Serce (ang. Richard the Lionheart, fr. Richard Cœur de Lion) (ur. 8 września 1157, zm. 6 kwietnia 1199) – król Anglii od 1189. Syn Henryka II Plantageneta i Eleonory Akwitańskiej. W latach 1190-1192 był jednym z dowódców trzeciej wyprawy krzyżowej. Uwięziony w Austrii w czasie drogi powrotnej, następnie przekazany cesarzowi Henrykowi VI. Został uwolniony w 1194 roku. Zginął, walcząc z francuskim królem Filipem II Augustem o angielskie posiadłości we Francji.

Władca niezwykle kontrowersyjny, który swe królestwo traktował jako źródło dochodów na pokrycie kosztów swych wojen, nigdy nie nauczył się angielskiego, a w kraju przebywał okazjonalnie. Legendę króla wspierał jego niezwykły przydomek, dzięki czemu historia jego panowania aż do XIX wieku przesłonięta była opowieściami z pogranicza baśni; wpleciono ją nawet w opowieści o Robinie z Locksley.

Salladyn (arab. صلاح الدين)

Saladyn był synem Ajjuba ibn Szaziego, Kurda służącego wraz ze swoim bratem Szirkuhem najpierw Seldżukom, a następnie Zengidom. Wziął udział w wyprawach swojego wuja do Egiptu i po jego śmierci w roku 1169 przejął po nim urząd wezyra ostatniego Fatymidy Al-Adida (1160–1171), zaś po jego obaleniu został namiestnikiem Nur ad-Dina (1146–1174) w tym kraju. Po śmierci Nur ad-Dina w roku 1174 Saladyn wykorzystał Egipt jako bazę do opanowania lub podporządkowania sobie w ciągu następnych 12 lat posiadłości Zengidów, a także Artukidów i Begteginidów, tworząc państwo rozciągające się od Egiptu poprzez Lewant aż do Al-Dżaziry. W roku 1187 zadał druzgocącą klęskę wojskom Królestwa Jerozolimskiego pod Hittinem, po czym opanował niemal wszystkie ziemie państwa krzyżowców, włącznie z Jerozolimą. W odpowiedzi na utratę Ziemi Świętej w Europie zwołano krucjatę, która w latach 1189–1192 odbiła z rąk Saladyna Akkę, Jafę i Askalon, jednak okazała się niezdolna do zdobycia Jerozolimy. Rozejm zawarty we wrześniu 1192 roku potwierdzał większość zdobyczy Saladyna, oddając krzyżowcom jedynie wybrzeże Palestyny aż po Jafę. Po swojej śmierci Saladyn stał się przedmiotem licznych dzieł o charakterze zarówno historiograficznym, jak i literackim, które zazwyczaj przedstawiały jego uszlachetniony i uromantyczniony wizerunek. Jego osoba jest także wykorzystywana w dzisiejszym świecie islamu jako przykład walki o muzułmańską Palestynę.

DEUS VULT